قوی باشید
جمعه, ۲۱ فروردين ۱۳۹۴، ۱۱:۳۴ ب.ظ
به نام او
به اندازه تمام سالهای زندگیم، که خودم رو به چالش نکشیدم به چالش افتادم!
برنامه ریزی هایی که انجام میدم، اصلا خوب پیش نمیره،
سابقا برنامه ریزی ها بیشتر از 100 درصد هم پیش میرفت و باز هم وقت اضافه داشتم ولی الان برای همه کارهام وقت کم میارم!!
مشغله ذهنی بیش از ظرفیت و قرار گرفتن در ترم پایان نامه و چالش هایی که دعوت نامه اش رو خودم نوشتم و ...
باعث شده نتونم رو هیچ کدوم تمرکز کنم، تلاش زیادی کردم تا بتونم اولویت بندی کنم و به ترتیب هر کدوم رو پیش ببرم ولی حواشی زیادی وجود داره که موفقیت چندانی حاصل نشد.
با افراد مختلف که صحبت میکنم: "از تو واقعا قدر نشناسی و قدر خودتو زندگیت رو بدون و دیگه چی میخوای بهتر از این، رو میشنوم تا این که واقعا عالیه بجنب دیگه تا کی میخوای ادامه بدی!!!
با هیچ کدوم از حرفا کنار نمیام!!
برای اولی که کلا دیگه نمیتونم یه جا وایستم البته از اول هم نمیتونستم ولی چند وقت بود عادت شده بود؛ احساس قفس بودن بهم میده؟!!
برای دومی هم بهشون میگم خوب شما بگو عزیز من چیکار باید یکنم.. بعد چند ساعت منبر رفتن و سمینار آخر سر نه خودش میدونه چی گفته و نه خب به تبع من!!!
در این بین چند نفری منطقی هم صحبت کردن یا مطالبی که خوندم از دیدگاهشون منطقی بود حداقل ولی تقریبا همشون؛ مذاکره ناموفقی باهاشون داشتم یا کلا آخر سر فهمیدم برمیگردن به گروه اول و توصیه میکنن جامعه اصلا پایدار نیست و برات ریسک زیادی داره یا به گروه دوم که سمینار بود پیوستن یا کلا بحث به یه مسیر دیگه رفت البته تقصیر خودم هم بود، اصلا از اول رک و راست نگفتم بحث اصلی رو!! کف دست بو نمیکنن که!
خلاصه اینکه برای ایجاد تغییر همیشه دردسر زیاده و منم مشتاق درد سرهای بیشتر،
باید اول از همه بهتر و قویتر روی موضع های خودم بایستم و به خودم ایمان قوی تری داشته باشم... مطمینا تصمیمات بهتری خواهم گرفت به امید موفقیت ان شاا..
به اندازه تمام سالهای زندگیم، که خودم رو به چالش نکشیدم به چالش افتادم!
برنامه ریزی هایی که انجام میدم، اصلا خوب پیش نمیره،
سابقا برنامه ریزی ها بیشتر از 100 درصد هم پیش میرفت و باز هم وقت اضافه داشتم ولی الان برای همه کارهام وقت کم میارم!!
مشغله ذهنی بیش از ظرفیت و قرار گرفتن در ترم پایان نامه و چالش هایی که دعوت نامه اش رو خودم نوشتم و ...
باعث شده نتونم رو هیچ کدوم تمرکز کنم، تلاش زیادی کردم تا بتونم اولویت بندی کنم و به ترتیب هر کدوم رو پیش ببرم ولی حواشی زیادی وجود داره که موفقیت چندانی حاصل نشد.
با افراد مختلف که صحبت میکنم: "از تو واقعا قدر نشناسی و قدر خودتو زندگیت رو بدون و دیگه چی میخوای بهتر از این، رو میشنوم تا این که واقعا عالیه بجنب دیگه تا کی میخوای ادامه بدی!!!
با هیچ کدوم از حرفا کنار نمیام!!
برای اولی که کلا دیگه نمیتونم یه جا وایستم البته از اول هم نمیتونستم ولی چند وقت بود عادت شده بود؛ احساس قفس بودن بهم میده؟!!
برای دومی هم بهشون میگم خوب شما بگو عزیز من چیکار باید یکنم.. بعد چند ساعت منبر رفتن و سمینار آخر سر نه خودش میدونه چی گفته و نه خب به تبع من!!!
در این بین چند نفری منطقی هم صحبت کردن یا مطالبی که خوندم از دیدگاهشون منطقی بود حداقل ولی تقریبا همشون؛ مذاکره ناموفقی باهاشون داشتم یا کلا آخر سر فهمیدم برمیگردن به گروه اول و توصیه میکنن جامعه اصلا پایدار نیست و برات ریسک زیادی داره یا به گروه دوم که سمینار بود پیوستن یا کلا بحث به یه مسیر دیگه رفت البته تقصیر خودم هم بود، اصلا از اول رک و راست نگفتم بحث اصلی رو!! کف دست بو نمیکنن که!
خلاصه اینکه برای ایجاد تغییر همیشه دردسر زیاده و منم مشتاق درد سرهای بیشتر،
باید اول از همه بهتر و قویتر روی موضع های خودم بایستم و به خودم ایمان قوی تری داشته باشم... مطمینا تصمیمات بهتری خواهم گرفت به امید موفقیت ان شاا..
