افسار خیال رو رها کنید...
سه شنبه, ۱۱ فروردين ۱۳۹۴، ۱۰:۳۵ ب.ظ
به نام یگانه هستی ام
دغدغه جدیدی که به تازگی وارد زندگیم شد.
دغدغه جدیدی که به تازگی وارد زندگیم شد.
برنامه های امروزم خدا رو شکر خوب پیش رفت و کمی از حجم نگرانیم کم شد.
و با اینکه خیلی به تماشای تلوزیون اهمیت نمیدم برنامه ای که در حال پخش بود میخکوبم کرد؛ برای لحظاتی تمام فکر من مشغول شد.
به برنامه هام فکر کردم و به پیشرفت هایی که باید داشته باشم و بعد از تمام اونها رویا داشتن رو شروع کنم؟؟!!!
شاید زمان شروع بهتره که همین الان باشه، آمادگی برای انجام کاری هیچ وقت حاصل نمیشه...
ولی تحول و ایجاد تغییر یک شبه امکان پذیر نیست؛ و باید صبور باشم.
امروز به همه فاکتور هایی که برای به انسان بهتری رسیدن در نظر دارم دو تای دیگه هم اضافه کردم، اول رویاهام(داشتن چه دنیایی برای ادامه زندگیم؟)(البته این بخش از ابتدای نوشتن وبلاگ هدف اصلی بوده ولی زمانی برای شروع در نظر داشتم، غافل از اینکه جنس رویا، رویاست هر وقت دلش بخواد به سراغم میاد... و نیازی به برنامه ریزی و تعیین هدف و غیره نداره)
یه جورایی به خاطر تمام محدوده هایی که در واقع همه رو خودم گذاشتم اجازه رویا داشتن یا شروع به داشتنش رو به خودم نمیدادم.
و دوم اینکه الهام بخش بودن خودم، و پیدا کردن افرادی که الهام بخش باشند.
همه ی ما برای یکبار به این دنیا میایم و بدون شک برای هدف خاصی خلق شدیم، مشخص کردن مسیر درست و قرار گرفتن در اون در هر زمانی که باشه ما رو به هدف میرسونه.
امیدوارم این یادداشت ها حداقل برای یک نفر هم که شده، الهام بخش کارهای بزرگ باشه...
و با اینکه خیلی به تماشای تلوزیون اهمیت نمیدم برنامه ای که در حال پخش بود میخکوبم کرد؛ برای لحظاتی تمام فکر من مشغول شد.
به برنامه هام فکر کردم و به پیشرفت هایی که باید داشته باشم و بعد از تمام اونها رویا داشتن رو شروع کنم؟؟!!!
شاید زمان شروع بهتره که همین الان باشه، آمادگی برای انجام کاری هیچ وقت حاصل نمیشه...
ولی تحول و ایجاد تغییر یک شبه امکان پذیر نیست؛ و باید صبور باشم.
امروز به همه فاکتور هایی که برای به انسان بهتری رسیدن در نظر دارم دو تای دیگه هم اضافه کردم، اول رویاهام(داشتن چه دنیایی برای ادامه زندگیم؟)(البته این بخش از ابتدای نوشتن وبلاگ هدف اصلی بوده ولی زمانی برای شروع در نظر داشتم، غافل از اینکه جنس رویا، رویاست هر وقت دلش بخواد به سراغم میاد... و نیازی به برنامه ریزی و تعیین هدف و غیره نداره)
یه جورایی به خاطر تمام محدوده هایی که در واقع همه رو خودم گذاشتم اجازه رویا داشتن یا شروع به داشتنش رو به خودم نمیدادم.
و دوم اینکه الهام بخش بودن خودم، و پیدا کردن افرادی که الهام بخش باشند.
همه ی ما برای یکبار به این دنیا میایم و بدون شک برای هدف خاصی خلق شدیم، مشخص کردن مسیر درست و قرار گرفتن در اون در هر زمانی که باشه ما رو به هدف میرسونه.
امیدوارم این یادداشت ها حداقل برای یک نفر هم که شده، الهام بخش کارهای بزرگ باشه...
