چار آتیش پاره

چهارشنبه آخر سال که همیشه ممنوعیت های خروج از خونه برای ماها بوده، چند سالی هست که با احتیاط فراوون و سالهای اول به همراه کل خانواده و خوشبختانه 2، 3 سال اخیر فقط بچه ها میریم بیرون.

من تقریبا هنوز هم با ترس و لرز میرم و یه گوشه فقط تماشا میکنم.

ولی امسال انگار متفاوت شده بودم اولش مثل قبل جرات نداشتم از چارچوب در بیام بیرون ولی بعد از مدتی ترسم ریخت خیلی خوب بود و خوش گذشت 

اول کاری هم موهای یکی از همسایه هامون رو سوزوندم هر چند که از عمد نبود، ولی خیلی هم احساس پشیمونی نداشتم فک کنم تا آخر عمرش یادش نره. نزدیک به عیدم هست. خدا من رو ببخشه. 

آداب و رسوم قدیم و جدید این جشن فکر نمیکنم هیچ کدوم به صورت کامل رعایت بشن ولی اصل نیت که شادی ،  داشتن دل خوش و آرزوی داشتن آینده ای نیکوتر هست کافیه برای برگزاری هرساله این جشن. به امید پایداری و سلامت همه